Σήμερα Κυριακή της Αναστάσεως, 19η Απριλίου τω σωτηρίω έτι 2020, ξύπνησα όπως κάθε άλλη Κυριακή.
Δεν ξυρίστηκα, αλλά περιορίστηκα στην απαραίτητη πρωινή μου φροντίδα.
Δεν έβαλα τα καλά μου, όπως κάθε άλλη Κυριακή της Αναστάσεως, ούτε καν τα casual που έλεγαν και στο χωριό μου, αλλά φόρεσα τα συνηθισμένα πρόχειρα ρούχα κάθε άλλης μέρας.
Σήμερα Κυριακή της Αναστάσεως τω σωτηρίω έτι 2020, δεν έχω καμιά εορταστική διάθεση(κάτι που δεν είναι πρωτόγνωρο για μένα) αλλά κάτι είναι διαφορετικό.
Σήμερα δεν θα μιλήσω πολύ στο τηλέφωνο, ίσως και καθόλου, δεν θα ασχοληθώ ιδιαιτέρως με το fb και γενικά με το διαδίκτυο.
Σήμερα θα γευματίσω έτσι όπως και άλλες ηλιόλουστες Κυριακές που είμαι σπίτι εγκλωβισμένος/περιορισμένος/σε οικονομική καραντίνα.
Σήμερα όμως νιώθω κάτι άλλο.
Νιώθω ευγνώμων στο Θεό μου, που ξύπνησα, είμαι ζωντανός και συνεχίζω να ονειρεύομαι.
Νιώθω ανακούφιση που ίσως μπορέσω να τελειώσω όσα είχα αφήσει στη μέση.
Είμαι υγιής κι αυτό εκτιμάται αλλιώτικα σήμερα.
Πάνω απ' όλα είμαι "αισιόδοξος".
Σήμερα Κυριακή της Αναστάσεως τω σωτηρίω έτι 2020, εγώ ο Στέργιος Σαββίδης του Γρηγορίου, ένιωσα τη δική μου ελάχιστη "ψυχική ανάσταση" στη σκιά της Ανάστασης Του Χριστού, σεμνά και ταπεινά.
Ο δούλος του Θεού , εύχομαι σε όλους κάθε καλό.
Χριστός Ανέστη (κι εμείς οι μικροί και ταπεινοί μαζί).
