Σπύρος Σπηρομήλιος (1864-1930), Συνταγματάρχης Χωροφυλακής

Η ανάρτηση αποτελεί αναδημοσίευση από την ομότιτλη ανάρτησή μου στο blog "Λόγος ευθύνης" και είναι αποτέλεσμα διαδικτυακής μου έρευνας 

 Με την ευκαιρία της επετείου της ανακήρυξης της αυτονομίας της Βορείου Ηπείρου, την 17η Φεβρουαρίου 1914, παρουσιάζουμε μέσα από διαδικτυακές πηγές, ένα βιογραφικό ενός εκ των πρωτεργατών του αγώνα για την απελευθέρωση της Β.Ηπείρου, της «ένωσης» με την μητέρα Ελλάδα και τελικά της προσωρινής αυτονόμησής της. Ο λόγος για τον Σπύρο Σπυρομήλιο(1864-1930) και η παρουσίασή του, πέραν της ιστορικής σημασίας, γίνεται λόγω της ιδιότητάς του ως Αξιωματικού της Ελληνικής ΒασιλικήςΧωροφυλακής. Πέραν της γνωστότερης αυτής παρουσίας του, θα τον συναντήσουμε σε όλους τους αγώνες και τις ιστορικές μάχες της εποχής του, που αποτελούν τη συνέχεια των απελευθερωτικών αγώνων και για την υπόλοιπη ηπειρωτική Ελλάδα, σε μια προσπάθεια η χώρα να θέσει τα όριά της γύρω από τις πατρογονικές εστίες του ελληνισμού. 

  Ο Σπυρομήλιος ο άγνωστος σε πολλούς Έλληνας αγωνιστής της ελευθερίας, αποτελεί παράλληλα και αντιπροσωπευτική περίπτωση της γενικότερης συμμετοχής των ανδρών της Χωροφυλακής στους εθνικούς αγώνες της χώρας μας, επιδεικνύοντας το ίδιο σθένος με όλους όσους αγωνίσθηκαν για την ελευθερία.

   Ο Σπυρομήλιος είναι ένας ήρωας της εποχής, ένας Έλληνας που οραματίζεται και προσπαθεί να κάνει πράξη το όραμα, κόντρα στα πρέπει, τιμώντας το ρόλο του ως Αξιωματικού ενός ενδόξου ενόπλου σώματος, χωρίς όμως να διστάσει και να αρνηθεί εντολές. αφού η κρίση του είχε ως μοχλό την ελευθερία του ελληνισμού. 

10 τίτλοι, 10 αποσπάσματα, μια μικρή ιστορία

Πριν λίγες μέρες τέλειωσε η συμμετοχή μου σε διαδικτυακό «παιχνίδι» με τα δέκα βιβλία/προτάσεις-προσκλήσεις προς τους φίλους του fb και τα συγκέντρωσα για μια αναμνηστική φωτογραφία που θα τιτλοφορείται στο αρχείο μου: «αναζητώντας το φως τον καιρό της πανδημίας».

Ως επίλογο προτείνω σε όλους τους φίλους/αναγνώστες να διαβάσουν τον “Υμνο εις την Ελευθερίαν”, τον Εθνικό μας ύμνο ολόκληρο.

Κοιτάζοντας τα βιβλία, πρόσεξα το γεγονός πως συνδυασμένοι οι τίτλοι συνθέτουν μια ιστορία, ένα γλυκό παραμύθι και υπέκυψα στον πειρασμό να σας το διηγηθώ.

Οι τίτλοι στην αρχή και μικρά αποσπάσματα από το περιεχόμενο στη συνέχεια, συνέθεσαν και  περιέγραψαν πρόχειρα την πορεία του Έλληνα και της χώρας του, μέσα από τη φευγαλέα ματιά που προέκυψε τυχαία.

Τα αποσπάσματα αξίζουν σίγουρα ανάγνωσης και τα παραθέτω πρώτα. Το κείμενο στο τέλος, χωρίς ιδιαίτερη αξία, είναι μια στιγμιαία έκρηξη στο νου, καλή ή κακή δεν έχει σημασία, αρκεί που έθρεψε για λίγο τη φαντασία μου.

Αποσπάσματα των έργων:

Αναγέννηση τον καιρό της "καραντίνας"......

  Τον καιρό της «καραντίνας», μας δόθηκε η ευκαιρία να γνωρίσουμε λίγο παραπάνω τον εαυτό μας και τους οικείους μας.

 Ίσως να μην ισχύει για όλους αυτό, υπάρχουν και οι «τέλειοι», αυτοί που είχαν και έχουν πάντα τον έλεγχο στα πάντα(ήταν άραγε έτσι ?).

Μόνο που τώρα κι ας μην το βλέπουν κι ας μην το είδαν, βγήκαν στην επιφάνεια τα κενά στην αυτογνωσία τους και βρέθηκαν στο ίδιο επίπεδο με όλους μας.

Ανακάλυψαν ίσως τις τρύπες της ζωής τους και αυτό δεν τους είναι ευχάριστο. Γι αυτούς βέβαια η κατάσταση είναι πιο δύσκολη.

Για όλους εμάς τους υπόλοιπους, ισχύει η αρχική εκτίμηση ότι γνωρίζουμε και γνωριζόμαστε καλύτερα και αυτό μας κάνει καλύτερους.

Ανάσταση 2020

Σήμερα Κυριακή της Αναστάσεως, 19η Απριλίου τω σωτηρίω έτι 2020, ξύπνησα όπως κάθε άλλη Κυριακή. 

Δεν ξυρίστηκα, αλλά περιορίστηκα στην απαραίτητη πρωινή μου φροντίδα. 

Δεν έβαλα τα καλά μου, όπως κάθε άλλη Κυριακή της Αναστάσεως, ούτε καν τα casual που έλεγαν και στο χωριό μου, αλλά φόρεσα τα συνηθισμένα πρόχειρα ρούχα κάθε άλλης μέρας.

Σήμερα Κυριακή της Αναστάσεως τω σωτηρίω έτι 2020, δεν έχω καμιά εορταστική διάθεση(κάτι που δεν είναι πρωτόγνωρο για μένα) αλλά κάτι είναι διαφορετικό.