Ως επίλογο προτείνω σε όλους τους φίλους/αναγνώστες να διαβάσουν τον “Υμνο εις την Ελευθερίαν”, τον Εθνικό
μας ύμνο ολόκληρο.
Κοιτάζοντας τα βιβλία, πρόσεξα
το γεγονός πως συνδυασμένοι οι τίτλοι συνθέτουν μια ιστορία, ένα γλυκό παραμύθι
και υπέκυψα στον πειρασμό να σας το διηγηθώ.
Οι τίτλοι στην αρχή και
μικρά αποσπάσματα από το περιεχόμενο στη συνέχεια, συνέθεσαν και περιέγραψαν πρόχειρα την πορεία του Έλληνα και
της χώρας του, μέσα από τη φευγαλέα ματιά που προέκυψε τυχαία.
Τα αποσπάσματα αξίζουν
σίγουρα ανάγνωσης και τα παραθέτω πρώτα. Το κείμενο στο τέλος, χωρίς ιδιαίτερη αξία, είναι μια στιγμιαία έκρηξη στο νου, καλή ή κακή δεν έχει
σημασία, αρκεί που έθρεψε για λίγο τη φαντασία μου.
- Αιγαίο…Φως χρυσαφένιο
σ’ ολογάλανα φόντα. Βράχια ξερά, που στην καρδιά τους κρύβουν τρεις σταγόνες
δροσιάς. Άνθρωποι με τομάρι αργασμένο απ’ την αλμύρα.
Αιγαίο…Θαλασσινή δροσιά
και κάψα αφόρητη του ήλιου. Μήτρα που γεννάει πολιτισμούς-κι ηφαίστειο που τους
βουλιάζει.
(Κάποτε στο Αιγαίο, Γιάννης Σπανδωνής)
-“Είχε όμορφες κι
άσπιλες ακρογιαλιές, γραφικά κι ερημωμένα χωριουδάκια, άγρια κι απότομα βράχια
που σου ‘κοβαν την ανάσα, ανεμοδαρμένες κοιλάδες και βαθύσκιωτες χαράδρες,
……ρεματιές που μοσκομύριζαν την άνοιξη….και σαν να μην ήταν αρκετές οι φυσικές
καλλονές, ….διανθιζόταν με σπάνια ιστορικά μνημεία που σε ταξίδευαν στο χρόνο.”
(Αρχιπελάγους πολιτεία, Γιώργου Ζαρκαδάκη)
-“Πέρα από το νου, στον
ιερό γκρεμό της καρδιάς, ακροποδίζω τρέμοντας. Το ένα μου πόδι αδράχνεται από
το σίγουρο χώμα, το άλλο ψάχνει στα σκοτεινά απάνω από την άβυσσο.
…………
Από τις δυο στράτες,
διαλέγω τον ανήφορο. Γιατί; Χωρίς νοητά επιχειρήματα, χωρίς καμιά βεβαιότητα,
κατέχω πόσο ανήμπορος στην κρίσιμη τούτη στιγμή είναι ο νους κι όλες οι μικρές
βεβαιότητες του ανθρώπου.
Διαλέγω τον ανήφορο,
γιατί κατά κει με σπρώχνει η καρδιά μου.”
(Ασκητική, Νίκος Καζαντζάκης)
-“Ένας πολεμιστής του
φωτός δεν ξεχνάει ποτέ την ευγνωμοσύνη. Κατά τη διάρκεια του αγώνα τον βοήθησαν
οι άγγελοι. Οι ουράνιες δυνάμεις έβαλαν το καθετί στη θέση του, επιτρέποντάς
του να δώσει τον καλύτερο εαυτό του.
…αυτός δεν ξεχνάει ποτέ
τους φίλους, επειδή το αίμα τους αναμείχθηκε με το δικό του στο πεδίο της
μάχης.”
(Το εγχειρίδιο του Πολεμιστή του Φωτός, Paulo Coelho)
- “Ο πόλεμος είναι
σημαντικός για το κράτος – είναι ένα πεδίο ζωής και θανάτου, το μονοπάτι της
επιβίωσης και της καταστροφής, γι αυτό και είναι επιτακτική ανάγκη να τον μελετούμε.”
(Η τέχνη του πολέμου, Sun Tzu)
-“Επειδή έλαβα αυτήνη
την αδυναμία να σας βαρύνω με την αμάθειά μου, σας λέγω, αν δεν τα διαβάσετε
όλα, δεν έχει το δικαίωμα κανένας από τους αναγνώστες να φέρη γνώμη ούτε υπέρ,
ούτε κατά.
…….δια να χρησιμεύουν
αυτά όλα εις τους μεταγενέστερους και να μάθουν να θυσιάζουν δια την πατρίδα
τους και θρησκεία τους περισσότερη αρετή, να ζήσουν ως ανθρώποι σ’ αυτή την πατρίδα και μ’ αυτήν την
θρησκείαν. Χωρίς αρετή και πόνο εις την πατρίδα και πίστη εις την θρησκεία τους
έθνη δεν υπάρχουν.”
(Απομνημονεύματα, Στρατηγού Μακρυγιάννη)
-Από επιστολή Μητροπολίτη Σαμψούντας Γερμανού Καραβαγγέλη
προς Παφραίους:
«Παφραίοι, ο αιματοβαμμένος ποταμός σας, θα μεταφέρει σε όλα
τα πελάγη και στα πέρατα της οικουμένης την πνοή της αδούλωτης ψυχής σας. Η ταλαιπωρημένη
και βασανισμένη μητέρα Ελλάδα θ΄ανταμείψει την προσφορά σας αυτή και θα σας
ανεβάσει στον Παρθενώνα για παράδειγμα στις επερχόμενες γενεές των Ελλήνων»
(Πάφρα του Πόντου – Η
χώρα των γενναίων, Νικ.Κυνηγόπουλου)
- “Σκιες σεργιανούνε μέσα στη νύχτα, χαντζάρες κόβουν
κεφάλια. Άγρια, ιδρωμένα, βαρβατεμένα κορμιά ζεϊμπέκων ανοίγουνε με λύσσα
σφιγμένα σκέλια κοριτσιών και πριν σηκωθούν από τον άνομο έρωτα, μπήγουν
μαχαιριές στις μικρές μπλάβες καρδιές.”
(Ματωμένα χώματα, Διδώ Σωτηρίου)
-“….στο σχέδιο υπάρχει ένα λάθος, στο Καθεστώς υπάρχει ένα
λάθος, όχι, οι άνθρωποι δε χωρίζονται σ’ εκείνους που είναι με το Καθεστώς και
σ’ εκείνους που δεν είναι με το Καθεστώς, ένα λάθος, κρίσιμο λάθος έχουμε
κάνει, το Καθεστώς είναι διάτρητο από το ένα τούτο λάθος,…”
(Το λάθος, Αντώνης
Σαμαράκης)
- “Αποκοιμιέται ο Σούχωφ, ευχαριστημένος. Τυχερός στάθηκε
σήμερα: δεν τον χώσανε στο μπουντρούμι, δεν στείλανε την ταξιαρχία τους στη
«Σοσιαλιστική Πολιτεία», τα κατάφερε να βγάλη μια παραπανιστή μερίδα κατσαμάκι
στο μεσημεριανό, ο ομαδάρχης τα βόλεψε μια χαρά τα ποσοστά τους, ο Σούχωφ τον
έχτισε με μεράκι τον τοίχο του, δεν του βρήκανε το σιδεροπρίονο στην έτευνα,
έβγαλε μπουναμά απ’ τον Καίσαρα κι αγόρασε καπνό. Και στο τέλος, στάθηκε
δυνατός, δεν έπεσε άρρωστος.”
(Μια ημέρα του Ιβάν
Ντενίσσοβιτς, Αλεξ.Σολτζενίτσιν)
- Η μοίρα μας, χυμένο μολύβι, δεν μπορεί ν’ αλλάξει
δεν μπορεί να γίνει
τίποτε.
Έχυσαν το μολύβι μέσα
στο νερό κάτω από τ’ αστέρια
Κι ας ανάβουν οι
φωτιές.
(Φωτιές του Αη-Γιάννη, Ποιήματα-Γ.Σεφέρης)
-Σε κάποιο μαρμαράδικο
Που τον συνάντησα
Έβαζε να του πάρουν μέτρα
Για τις μέλλουσες γενεές.
(Ο μέγας ανήρ, Κουβέντες
– Ζακ Πρεβέρ)
Επίλογος
“Μοναχή το δρόμο
επήρες,
Εξανάλθες μοναχή
Δεν ειν’ εύκολες οι
θύρες
Εάν η χρεία τες
κουρταλεί.
….
Η Διχόνοια που βαστάει
Ένα σκήπτρο η δολερή
Καθενός χαμογελάει
Παρ’ το λέγοντας και
συ.
(Ύμνος εις την Ελευθερίαν, Διονύσιος Σολωμός)
(και το μικρό παραμύθι…)
« Γύρω από το Αιγαίο
ανθίζει ο πολιτισμός μας, ο ελλαδικός και μέσα απ’ αυτόν ξεπηδούν οι ηρωικές
μας στιγμές και η κληρονομιά μας στον κόσμο.
ΚΑΠΟΤΕ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ, διαβαίνοντας την ΑΡΧΙΠΕΛΑΓΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑ, ο Έλληνας αποκομίζοντας εμπειρίες που
οργανώθηκαν κι έσμιξαν σε έναν μπούσουλα που βαφτίστηκε ΑΣΚΗΤΙΚΗ, κατ’ ανάγκη ΠΟΛΕΜΙΣΤΗΣ
ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ και βελτιώνοντας, για να επιβιώσει, την ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ, κατέγραψε σε στιγμές ανάπαυλας τα ΑΠΟΜΝΗΜΟΝΕΥΜΑΤΑ του, για να μάθουν οι
γενιές πως τίποτα δεν χαρίστηκε, αλλά κερδήθηκε με αγώνες.
Με όλα τα πάθη και τα
λάθη γενναίων αγράμματων, λευτερώθηκε και ορθώθηκε το γένος και πάνω που
νόμισε πως ανάσανε, έδειξε και πάλι πως
ο Έλληνας κατάγεται από ΧΩΡΑ ΤΩΝ
ΓΕΝΝΑΙΩΝ και παρά την ήττα που άφησε πίσω ΜΑΤΩΜΕΝΑ ΧΩΜΑΤΑ, πήρε ανάσα και πορεύθηκε στη σύγχρονη εποχή.
ΤΟ ΛΑΘΟΣ ίσως να μην ήταν τόσο μοιραίο για να
εμποδίσει τον Έλληνα να ορθοποδήσει, αλλά μπόρεσε να τον γλυτώσει από επώδυνες
καταστάσεις σαν αυτές που βίωσε ο ΙΒΑΝ
ΝΤΕΝΙΣΟΒΙΤΣ.
Κι έφτασε στο σήμερα
γεμάτος και μεστωμένος ο Έλληνας, να πλανάται σε στίχους ποιητών μέσα από τα ΠΟΙΗΜΑΤΑ τους, για να προστατέψει τις εμπειρίες του και μέσα
από ΚΟΥΒΕΝΤΕΣ με τη νέα γενιά, να
φυτέψει γι αυτήν ελιά και πλάτανο.
