Το Ισλάμ φέρνει και τη Σαρία στην Ευρώπη..(Islam brings Sharia in Europe)

Ακόμα μια είδηση φέρνει πιο κοντά τον κίνδυνο της μουσουλμανοποίησης της Ευρώπης. Και κάνω λόγο για κίνδυνο γιατί από όσα διαδραματίζονται τα τελευταία χρόνια στις αμιγώς μουσουλμανικές χώρες του κόσμου, ακούμε και βλέπουμε να δυναμώνει το ρεύμα που απαιτεί την εφαρμογή της σκληρότερης μορφής των απαγορεύσεων σε βάρος των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, που στο όνομα των οποίων τόσα έχουν ειπωθεί, γραφθεί, επιχειρηθεί και επιβληθεί.

Φυσικά υπάρχουν και οι λογικές φωνές στο Ισλάμ. Αυτές που διακρίνουν μια ειρηνική διάθεση του Κορανίου, προσαρμοσμένη στις ανάγκες του σήμερα, με διάθεση για εύρεση λύσεων στα προβλήματα του κόσμου με ένα σύγχρονο πνεύμα σεβασμού της ανθρώπινης υπόστασης. Δεν έχουν όμως την απήχηση που χρειάζεται για να μην διαταραχθούν οι ισορροπίες και η συνύπαρξη των λαών και των θρησκευτικών τάσεων.

 Έτσι για μια ακόμα φορά η Ευρώπη ανοχύρωτη πίσω από τους δικούς της νόμους, βιώνει την εκδίκηση των μουσουλμάνων για όσα προκάλεσαν οι σταυροφορίες του μεσαίωνα. Μια εκδίκηση που έρχεται με ένα οργανωμένο σχέδιο, στα πρότυπα των μυστικιστικών οργανώσεων του δυτικού κόσμου, αλλά και με την παραδοσιακή τέχνη της μηχανορραφίας των ανατολίτικων διαδρόμων εξουσίας. 

Απασχολημένοι με το βασικό πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι λευκές χριστιανικές φυλές, την οικονομία, αφήνουν να περνά δίπλα τους το "ιοφόρο" άρμα του Ισλάμ καθοδηγούμενο

Επιτέλους αντίδραση στην τουρκική προπαγάνδα...!!!!

  Αναρωτιούνται πολλοί, τι θα πρέπει να γίνει για να υπάρξει επιτέλους αντίδραση στην τουρκική προπαγάνδα και σε όσα ανθελληνικά λαμβάνουν χώρα στην ελεύθερη Θράκη(δυτική); Πόση ακόμα ασυδοσία στους Τούρκους πράκτορες και τους υποστηρικτές τους τουρκογενείς, που δεν αποδέχονται τη "Συνθήκη της Λοζάνης"; Μήπως έφτασε η ώρα να ξεκαθαρίσουν οι ρόλοι του καθενός και να περιοριστούν στα επίσημα καθήκοντά τους;
  Είναι  θρασύτατη η στάση των προξενικών αρχών και ίσως οι παραλογισμοί τους να δημιουργήσουν και το κατάλληλο κλίμα συνεργασίας των μουσουλμανικών μειονοτήτων με τις ελληνικές πλέον αρχές, ώστε να επιτευχθεί στο μέλλον το ιδανικό πλαίσιο συνύπαρξης και να ξεφύγουν από την εποπτεία των τουρκικών καναλιών που επιβάλουν με πείσμα την οπισθοδρόμηση, και οδηγούν τους άδολους στην πλειοψηφία τους μουσουλμάνους, σε διλήμματα και διαδρομές του Οθωμανικού κόσμου.
  Ευχάριστη έκπληξη λοιπόν η αντίδραση των δώδεκα(12) βουλευτών και ευκαιρία για την έναρξη της αντεπίθεσης.

 

 Αφορμή για το σχόλιο η  ανάρτηση του  defencenet.gr με τίτλο:

Την απέλαση του Τούρκου προξένου της Κομοτηνής ζητούν 12 βουλευτές της ΝΔ

10/24/2012 - 18:27

Δώδεκα βουλευτές, με πρωτοβουλία του βουλευτή της ΝΔ Σάββα Αναστασιάδη, ζητούν την απέλαση του Τούρκου προξένου της Κομοτηνής με αφορμή τις πρόσφατες αποκαλύψεις για τον ρόλο του προξένου στην τρομοκράτηση και τελικά στην παραίτηση ενός Έλληνα Πομάκου από την θέση του Ιμάμη ως αποτέλεσμα των πιέσεων του προξενείου.

Η "αμοιβή" της μαντίλας....

 

Η τουρκική παρέμβαση στη λειτουργία της μουσουλμανικής μειονότητας στη Δυτική Θράκη καλά κρατεί και εμπλουτίζεται με πρωτότυπες ιδέες. Έτσι εμφανίζεται τώρα που και η οικονομική κρίση αγγίζει κάθε γωνιά της Ελλάδας, η αμοιβή για την επίδειξη της υποταγής  των μουσουλμάνων στα κελεύσματα της "μητέρας Τουρκίας", μέσω της μαντίλας που θα φοράνε οι μαθήτριες.

Άτυχοι όσοι έχουν μόνο αγόρια στην οικογένεια, που θα χάσουν την οικονομική ενίσχυση, αλλά και γι' αυτούς κάτι θα σκεφτούν οι "γκεμπελίσκοι" της γείτονος, που ομολογουμένως κάνουν δουλειά που έχει απήχηση στους μουσουλμανικούς πληθυσμούς.  

  Περιμένω να ακούσω τη θέση της δικής μας πολιτείας στην εμφάνιση του φαινομένου, που δε θ' αργήσει να κάνει την πρεμιέρα του. Θα υποστηρίξει τον σύγχρονο χαρακτήρα του κράτους ή θ' αφήσει τις παραφωνίες περί ελευθερίας της έκφρασης και του ενδυματολογικού κώδικα, να οδηγήσουν τη χώρα σ' ένα αναχρονιστικό περιβάλλον, όπου "η μαντίλα" δε θα είναι τίποτα περισσότερο από το δούρειο ίππο της "σαρίας" και των φονταμενταλιστικών τάσεων των τουρκογενών κυρίως μουσουλμάνων, ώστε να αναδείξουν τη διαφορετικότητα που θα πρέπει να οδηγήσει σε διασπαστικές κινήσεις τύπου Κοσόβου;

Οι μουσουλμάνοι της Ρόδου

  Διαβάζοντας για όσες μεθοδευμένες κινήσεις πραγματοποιεί η Τουρκική κυβέρνηση μέσω των προξενικών της αρχών στην Ελλάδα, για να αναδείξει πως υπάρχει μειονοτικό θέμα στη χώρα μας, καταλήγω στο συμπέρασμα πως κακώς η ανταλλαγή πληθυσμών που ακολούθησε τη Μικρασιατική καταστροφή, δεν ήταν ολοκληρωτική. Ο μόνος όρος παραμονής και στις δυο πλευρές θα έπρεπε να είναι η εθνική συνείδηση και όχι η θρησκεία. Απλά πράγματα, νοιώθεις Έλληνας έρχεσαι ή μένεις Ελλάδα, νοιώθεις Τούρκος φεύγεις από Ελλάδα  και το αντίστοιχο. Αυτό θα έβαζε τις πραγματικές διαχωριστικές γραμμές και θα περιόριζε το θέμα μόνο στην ύπαρξη θρησκευτικών μειονοτήτων, που τουλάχιστον στη χώρα μας δεν αντιμετώπισαν ποτέ πρόβλημα ισοτιμίας.

  Το λάθος όμως έγινε κι ενώ στην Τουρκία συνεχίστηκε η εφαρμογή του εξαναγκασμού σε φυγή του ελληνογενούς στοιχείου, με διάφορα προσχήματα έως το καλά οργανωμένο πογκρόμ της 6ης Σεπτεμβρίου 1955 στην Κωνσταντινούπολη, στην Ελλάδα αδιαφορήσαμε για όσα γίνονταν στη Θράκη όπου εξ' αιτίας της εγκληματικής ανικανότητας κυβερνητικών στελεχών, αντιμετωπίσθηκαν οι Πομάκοι με τους τουρκογενείς κατοίκους ως ενιαία ομάδα, δίνοντας έτσι την ευκαιρία να αναπτυχθεί η τουρκική προπαγάνδα και η ανάδειξη ενός ανύπαρκτου προβλήματος. Έτσι μεθοδικά φτάσαμε σήμερα να προκαλούν ανοιχτά με την αξίωση να αναγνωριστούν ως τουρκική μειονότητα και να δημιουργούν προβλήματα σε όσους δεν συντάσσονται με αυτή τη δράση, ταυτίζοντας την έννοια μουσουλμάνος με την τουρκική συνείδηση. 

  Και μπορεί η καθημερινότητα των πολιτών στη Θράκη να παραμερίζει τις διαφορές που υπάρχουν

Απαγόρευση της ελεύθερης διακίνησης σπόρων...!!!

 Οι ειδήσεις που αφορούν στον έλεγχο της παραγωγής, υπάρχουν αλλά δεν αναδεικνύονται όπως διαπιστώνεται καθημερινά και ευτυχώς η τεχνολογία και το ενδιαφέρον ορισμένων, όχι για την είδηση ως μέσο αυτοπροβολής αλλά για την ενημέρωση, λειτουργεί θετικά και μας δίνεται η δυνατότητα να  μάθουμε για τα σχέδια των κραταιών.

Έτσι αυτή τη φορά από τα ευρωπαϊκά τεκταινόμενα, κάνει την εμφάνισή της η μεθόδευση του περιορισμού της ανεξέλεγκτης, όχι ποσοτικής αλλά ποιοτικής καλλιέργειας, προς όφελος των εταιρειών που καταλαμβάνουν την αγορά με τα δικά τους υβρίδια. Η ενημέρωση λοιπόν όπως έχω υποσχεθεί, συνεχίζεται με την προώθηση αναρτήσεων που αφορούν στο θέμα και ελπίζω κάποια στιγμή να υπάρξουν αντιδράσεις προς όφελος του μέλλοντός μας.

 

 

Το κείμενο που ακολουθεί είναι από ανάρτηση του   defencenet.gr:

Αρνητική η απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου για την ελεύθερη διακίνηση των παλιών ποικιλιών (σπόρων)

Το Κοκοπελί (γαλλική μη κερδοσκοπική οργάνωση που προστατεύει και πουλά παραδοσιακούς σπόρους), είχε μηνυθεί to 2005 από την σποροεταιρεία Graines Baumaux, ως αθέμιτος ανταγωνιστής επειδή πουλά παραδοσιακούς σπόρους που δεν είναι γραμμένοι στον επίσημο κατάλογο.

Το Κοκοπελί καταδικάστηκε το 2008 από γαλλικό δικαστήριο. Πριν την εκδίκαση της έφεσης που άσκησε, αποφάσισε να προσφύγει στο Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων προσβάλλοντας την ισχύ των ευρωπαϊκών οδηγιών για τους σπόρους ως μη συμβατές με αρχές της Ευρ. Ένωσης.

Ύμνος εις την ελευθερίαν, Διονυσίου Σολωμού..(ολόκληρο το έργο).

Θεώρησα στοιχειώδη υποχρέωσή μου να συμπεριλάβω στις αναρτήσεις μου και τον "Ύμνο προς την Ελευθερίαν", ολόκληρο το έργο, για να δοθεί η ευκαιρία στους αναγνώστες του ιστότοπου να το διαβάσουν και να γνωρίσουν το ποίημα, πέρα από τις δυο πρώτες στροφές που  είναι οι πλέον γνωστές.


Το ποίημα Ύμνος εις την Ελευθερίαν γράφτηκε από τον Διονύσιο Σολωμό τον Μάιο του 1823 στην Ζάκυνθο και ένα χρόνο αργότερα τυπώθηκε στο Μεσολόγγι. Το ποίημα συνδυάζει στοιχεία από τον ρομαντισμό αλλά και τον κλασικισμό. Οι στροφές που χρησιμοποιούνται είναι τετράστιχες ενώ στους στίχους παρατηρείται εναλλαγή τροχαϊκών οκτασύλλαβων και επτασύλλαβων. Το 1828 μελοποιήθηκε από τον κερκυραίο Νικόλαο Μάντζαρο πάνω σε λαϊκά μοτίβα, για τετράφωνη ανδρική χορωδία. Από τότε ακουγόταν τακτικά σε εθνικές γιορτές, αλλά και στα σπίτια των κερκυραίων αστών και αναγνωρίστηκε στη συνείδηση των Ιονίων ως άτυπος ύμνος της Επτανήσου. Ακολούθησαν και άλλες μελοποιήσεις από τον Μάντζαρο (2η το 1837 και 3η το 1839-΄40), ο οποίος υπέβαλλε το έργο του στον βασιλιά Όθωνα (4η «αντιστικτική» μελοποίηση, Δεκέμβριος 1844).

Παρά την τιμητική επιβράβευση του μουσικοσυνθέτη Μάντζαρου με τον Αργυρό Σταυρό του Τάγματος του Σωτήρα (Ιούνιος 1845) και του Διονυσίου Σολωμού με Χρυσό Σταυρό του ίδιου Τάγματος (1849), το έργο (και ειδικά η πρώτη μελοποίησή του) διαδόθηκε μεν ως «θούριος», αλλά δεν υιοθετήθηκε ως ύμνος από τον Όθωνα. Ο Μάντζαρος το 1861 επανεξέτασε για 5η φορά το έργο, αυτή τη φορά σε ρυθμό εμβατηρίου κατά παραγγελία του υπουργού Στρατιωτικών.

Σερβία - Ελλάδα με κοινά σύνορα....

 

 Μια διαφορετική άποψη για το κρατίδιο των Σκοπίων διαβάσαμε στις απόψεις του προέδρου της Ένωσης Δημοσιογράφων των Σκοπίων.

 Λίγο έως πολύ αναδεικνύει τα χρονίζοντα προβλήματα των Σκοπίων, τα οποία εμποδίζουν την πορεία του στο μέλλον.

  Είναι μια άλλη αλήθεια που ίσως και να ισχύει, ίσως να μην προβάλλεται όσο πρέπει, μια εκδοχή που δεν συμφέρει να τροφοδοτείται ως ενδεχόμενο.  

Η αρχική ανάρτηση έχει τίτλο μέρος φράσης του δημοσιογράφου :

Στόχος της Σερβίας είναι να αποκτήσει κοινά σύνορα με την Ελλάδα 

«Αυτός είναι ο πραγματικός λόγος που εμποδίζει τα Σκόπια να προχωρήσουν τα τελευταία 20 χρόνια. Στην πραγματικότητα οι Σέρβοι υπάρχουν στην περιοχή των Σκοπίων από το 1912», τονίζει σε συνέντευξή του στο βουλγαρικό πρακτορείο ειδήσεων BGNES ο Σελμάνι. «Το πρόβλημα στα Σκόπια είναι ότι πριν από είκοσι χρόνια χτίσαμε μια «εικονική» δημοκρατία. Επί είκοσι χρόνια οικοδομούμε μια καρικατούρα των θεσμών» συμπλήρωσε ο Σκοπιανός δημοσιογράφος. Σύμφωνα με τον ίδιο, ήδη εδώ και είκοσι χρόνια τα Σκόπια δεν αποτελούν ένα δημοκρατικό κράτος και επίμονα παρουσιάζονται ως μια προσομοίωση της δημοκρατίας.

Έλεγχος παραγωγής...ο εφιάλτης της επόμενης μέρας!

Εδώ και καιρό ορισμένες οργανώσεις προσπαθούν να αναδείξουν το μεγάλο πρόβλημα που λέγεται συνοπτικά "έλεγχος παραγωγής". Μπορεί εκ πρώτης να μην βάζει σε υποψία την αλυσίδα της διατροφικής παραγωγής και τους καταναλωτές, όμως πίσω από τις ετικέτες και τις πιστοποιήσεις κρύβεται ένα μέλλον δυσοίωνο, που πρώτα θα χτυπήσει την πρωτογενή παραγωγή.     Παρακολουθούμε ή γνωρίζουμε εξ ακοής οι περισσότεροι, πως οι καλλιέργειες, μικρές ή μεγάλες, στηρίζονται όλο και περισσότερο σε υβριδικούς σπόρους ή φυτά και οι παραδοσιακές παραγωγές εξαφανίζονται μεθοδικά ή τείνουν να είναι ασύμφορες λόγω της ευάλωτης θέσης τους απέναντι σε καιρικά φαινόμενα και μικροοργανισμούς που τις καταστρέφουν. Η τεχνολογία έχει μια πολύπλευρη επίδραση στην εξέλιξη της παραγωγής και μένει στη διάθεση των παραγωγών και των καταναλωτών να υποστηρίξουν ή να απορρίψουν την ολοκληρωτική μετάλλαξη της πρώτης ύλης.    Τα μηνύματα δεν είναι αισιόδοξα, οι εταιρείες που ελέγχουν την πρωτοβάθμια παραγωγή, αποτελούν μέρος μεγάλων ομίλων που μεταξύ άλλων ενδιαφερόντων που έχουν να κάνουν με τον παγκόσμιο έλεγχο, επεκτείνονται και στον έλεγχο της παραγωγής, αντιλαμβανόμενοι την τάση των τελευταίων ετών που υπαγορεύει την επιστροφή στην καλλιέργεια της γης, ανεξαρτήτως μεγέθους, που δίνει μια αίσθηση αυτοσυντήρησης και ελπίδας πως θα μπορέσουν οι λαοί να επιζήσουν επιστρέφοντας σε παραδοσιακές μορφές παραγωγής και εξασφάλισης των βασικών αγαθών διατροφής.   Το θέμα είναι μεγάλο, αξίζει ενασχόλησης από όλους και αγώνα για την αποτροπή της