Χριστούγεννα 2011 και το βλέμμα μου είναι καρφωμένο στον καθρέπτη, αναζητώντας ένα ίχνος αισιοδοξίας στην εικόνα μου.
Δυστυχώς τίποτα δεν προοιωνίζει κάτι το ελπιδοφόρο. Από την προσωπική μου ζωή έως τον δημόσιο βίο, όλα είναι θολά. Απελπισία, απογοήτευση,μαρασμός, περίεργες σκέψεις..
Βγες από την απομόνωσή σου, με συμβουλεύω, για να δεις πως δεν περνάς χειρότερα από άλλους πολλούς. Δεν είσαι ο μόνος με προβλήματα.
Μπαίνω στο "διαδίκτυο" (έχω πάψει από καιρό να ψάχνω την είδηση σε ραδιόφωνο και τηλεόραση, όπως πολλοί ακόμα) κι αρχίζω την περιήγηση.
Χριστούγεννα κι αυτά !!! Μπροστά στην οθόνη της μοναξιάς μου. Τίποτα νεότερο και στο διαδίκτυο. Όλα ίδια, φτιασιδωμένα με τυπικές ευχές, που λίγοι τις κατευθύνουν εγκάρδια και ακόμα λιγότεροι πιστεύουν πως μπορούν να υλοποιηθούν.
Ειδήσεις το ίδιο άσχημες με χθες, κυριαρχούν και σήμερα. Αναρτήσεις αδιάφορες, αγανακτισμένες κάποιες από αυτές, αναρτήσεις που πονάνε, που ενοχλούν, που δύσκολα σε διασκεδάζουν αν και υπάρχει η πρόθεση από τους συντάκτες, μια κοινωνία μοναχικών που προσπαθούν να κατανοήσουν όσα συμβαίνουν γύρω τους και να τα διασταυρώσουν με τις τύχες τους, μήπως και βγουν συμπεράσματα που θα καθορίσουν τις αποφάσεις τους για το μέλλον.
Κι ενώ το Θείο βρέφος μπήκε ξανά στη ζωή μου όπως στους περισσότερους, δεν ένιωσα το αναμενόμενο σκίρτημα.
Οι ώρες που περνώ είναι ανάλογες με αυτές κάποιας χρονιάς των νεανικών μου χρόνων, μόνο που τότε πίστευα ότι μπορώ ν' αλλάξω τουλάχιστον όσα επηρεάζουν αρνητικά τη ζωή μου και μετά, θωρακισμένος πλέον, θα έβαζα πλώρη να σώσω τον κόσμο. Αυτά έχουν τα νιάτα! Τώρα τι γίνεται!
Χριστούγεννα 2011... Αν ήταν ταινία θα είχε τίτλο "Τα θλιμμένα Χριστούγεννα", κι είναι ακόμα πρωί... Αγχώθηκα και μόνο στη σκέψη πως η εορταστική μου θλίψη χρειάζεται ακόμα 38 ώρες για να επανέλθει σε απλή θλίψη. Για την Πρωτοχρονιά θα λυπηθώ άλλη στιγμή....
Τα λεπτά κυλούν βασανιστικά αργά. Κλείνω για μια στιγμή τα μάτια και μετά ανοίγω την τηλεόραση για αλλαγή. Διαφημίσεις και η μεγάλη ανατροπή σε μια από αυτές : "Ακόμα 6 μέρες για την Πρωτοχρονιά του 2013"....!!!
Ένας χρόνος από τον υπολογιστή μου στην τηλεόραση. Πέρασε ένας χρόνος και δεν το κατάλαβα ! Επιστρέφω στον υπολογιστή κι επιβεβαιώνω το γεγονός. Ναι είναι Χριστούγεννα 2012 !!!
Και τώρα εαυτέ μου τι έχεις να προσθέσεις; Τίποτα...παρά μόνο την αυξημένη δόση όσων με συντρόφεψαν όλο το 2011, προσκολλημένα στο 2012.
Η ζωή μου σε επανάληψη κι ας έλπιζα ότι τα Χριστούγεννα του 2011 ήταν τα τελευταία δύσκολα.
Αν αυτό δεν είναι πικρό αστείο της ζωής, αν η ζωή αντιγράφει αυτή τη φορά τον κινηματογράφο, ανατρέποντας τη συνήθεια, τότε ξαναζώ μια ακόμα δύσκολη "εορταστική περίοδο".
Δεν ψάχνω για τίτλους, είναι απλά ένα βελτιωμένο "ριμέικ" : "Τα θλιμμένα Χριστούγεννα...μέρος 2ο, Η επιστροφή". (Τύφλα να έχουν τα "Alliens")
