Πέμπτη 29 Μαΐου 2014

Κυπριακό - Ο τιμοκατάλογος της ντροπής....


Πόσο τιμάται μια εισβολή;

Χαρακτηρίστηκε από το σύνολο σχεδόν των Μ.Μ.Ε. , μια που ο αντίλογος συνήθως θάβεται όταν δεν αρέσει, ως "Ιστορική απόφαση για αποζημίωση της Κύπρου από την Τουρκία". 
"Ο λόγος για την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, το οποίο  επιδίκασε αποζημίωση 90 εκατομμυρίων  ευρώ υπέρ της Κύπρου από την Τουρκία. 
Αυτό το ποσό η Άγκυρα θα πρέπει να το καταβάλλει εντός τριμήνου.
Η Τουρκία κρίθηκε ένοχη για σωρεία παραβιάσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων που έγιναν κατά τη διάρκεια της εισβολής στο νησί και συνεχίζονται μέχρι και σήμερα εξαιτίας της συνεχιζόμενης κατοχής του βορείου τμήματος.
Το "χαστούκι" στην Τουρκία γίνεται ακόμα πιο ηχηρό καθώς
μόλις ένας δικαστής από τους συνολικά 17 τάχθηκε κατά της πρωτόδικης απόφασης, τον Μάιο του 2001.
Το δικαστήριο αναφέρει πως η Τουρκική Δημοκρατία πρέπει να καταβάλει 30 εκατομμύρια ευρώ ως αποζημίωση για ηθική βλάβη συγγενών αγνοουμένων, ενώ εάν δεν καταβληθεί το ποσό αυτό τότε ο τόκος θα ισούται με το επιτόκιο δανεισμού της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.
Τα υπόλοιπα 60 εκατομμύρια  ευρώ θα καταβληθούν επίσης για ηθική βλάβη προς τους εγκλωβισμένους Ελληνοκύπριους κατοίκους της Καρπασίας."
Έτσι περιγράφεται η είδηση.
Θα μπορούσε να είναι μια θετική εξέλιξη για όλους όσους έχασαν ένα κομμάτι από τη ζωή τους, την πατρίδα τους, τους ανθρώπους τους, την ώρα που θα έκαναν προσπάθεια να ανασυντάξουν τα συντρίμμια της εισβολής, στον ελεύθερο τόπο τους. Όμως δεν "παίζει" μια τέτοια εξέλιξη. 
Η απόφαση αποτιμά με στενά οικονομικά κριτήρια την ηθική βλάβη και την παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ίσως ως αναρμόδιο το Ε.Δ.Α.Δ. να εξετάσει ή να επιβάλλει την αποχώρηση των τουρκικών δυνάμεων κατοχής από την Κύπρο. Τι κάνουν οι αρμόδιοι;
Δημιουργείται έτσι ένας "τιμοκατάλογος" για ανάλογες περιπτώσεις κι ο καθείς που προγραμματίζει μια εισβολή, έχει πλέον τη δυνατότητα να υπολογίσει και το κόστος. 
Με την ελευθερία τι γίνεται; 
Πόση σημασία έχει άραγε το χρήμα για όσους έχασαν κυριολεκτικά "τη γη κάτω από τα πόδια τους";  
Πόση αξία δίνεται στην πατρίδα κάποιου, που ξαφνικά για την ικανοποίηση της όποιας ανώμαλης πολιτικής του ισχυρότερου γείτονα ή των συμφερόντων των περίφημων πια ρυθμιστών της παγκόσμιας οικονομίας, αλλάζουν  τα σύνορα των κρατών; 
Φυσικά δεν είναι καινούργιο το φαινόμενο και ο ελληνισμός έχει υποστεί επανειλημμένα κάθε είδους παραβίαση.
Οι μνήμες μας είναι γεμάτες από γεγονότα που σημάδεψαν  τον τόπο μας και από πρωταγωνιστές μας έκαναν ουραγούς. Εχθροί εξωτερικοί αλλά και εκ των "έσω" εγκαθίδρυσαν ένα στρεβλό σύστημα αξιών στην προσπάθειά τους να εκμηδενίσουν κάθε τι που αναδεικνύει την αγάπη προς την πατρίδα και την προστασία των εθνικών ιδεωδών. 
Το παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον μας, υποβαθμίζει γεγονότα, επιδιώκει τον αποχαρακτηρισμό τους και από εθνικά  τα μεταβάλει σε απλές φυσιολογικές γεωπολιτικές εξελίξεις, πιέζοντας για την σιωπηρή αποδοχή και όσων μέλλεται να συμβούν.
Σήμερα λοιπόν κοστολογήθηκε το "κυπριακό". Αύριο τι;  Πόσο θα κοστολογηθεί η εισβολή και κατάληψη μιας βραχονησίδας ή ενός νησιού; Πόσο θα κοστολογηθεί η εισβολή και κατάληψη μέρους της Δυτικής Θράκης; 
Σενάρια κινδυνολογίας; Όχι βέβαια. Όταν η σχετιζόμενη με την Ελλάδα εξωτερική πολιτική της Τουρκίας στηρίζεται στην παραβίαση των συνόρων μας, στα πλαίσια της επανεγκαθίδρυσης ενός "οθωμανικού τόξου", όλα είναι πιθανά και αναμενόμενα. 
Και αυτό χωρίς να προσμετράτε «επίσημα» ως εχθρική ενέργεια, η συστηματική προσπάθεια του Τουρκικού Προξενείου στην Κομοτηνή, να πετύχει την αναγνώριση μιας «τουρκικής μειονότητας» στα πρότυπα του Κοσσόβου, που θα οδηγήσει στη δημιουργία συνθηκών προσάρτησης από την Τουρκία, περιοχών από όπου οι «τουρκογενείς-τουρκόφωνοι» κάτοικοι θα καλέσουν σε βοήθεια, στο πρότυπο του Κυπριακού.
Και εκεί το πρώτο βήμα έγινε «ειρηνικά» αναδεικνύοντας το αυτονομιστικό τουρκικό κόμμα DEB, σε υπολογίσιμη δύναμη όπως καταγράφηκε στις ευρωεκλογές του 2014. Ποιο θα είναι το επόμενο βήμα; Τι έχει σειρά; Μήπως η Ρόδος και η Κως όπου έχουν ήδη αρχίσει να οργανώνουν τους αφανείς μουσουλμάνους; Πόσο θα κοστολογηθούν οι απώλειες;    
Το πρόβλημα επομένως δεν είναι μόνο η απώλεια των περιουσιακών στοιχείων ως μέσο βιοπορισμού, αλλά η σύνδεση αυτών με τις χαμένες πατρίδες. Αν δεν μπορούν οι διεθνείς οργανισμοί να επιβάλλουν την προτεραία κατάσταση και να αποκαταστήσουν εδαφικές απώλειες σε βάρος νομίμων κρατών, τότε δεν έχουν λόγο ύπαρξης. 
Οι αποζημιώσεις για όσα μας άρπαξαν με βιαιοπραγίες, στον Πόντο, στη Μικρά Ασία, στην Ανατολική Θράκη, στην Κωνσταντινούπολη ίσως να προσδίδουν ένα τύπο αναγνώρισης και να αποτελούν έναν οικονομικό μοχλό για νέο ξεκίνημα οπουδήποτε, η συρρίκνωση όμως των εδαφών του ελληνισμού δεν αποκαθίσταται.
Δεν μπορούν τα πάντα να είναι ανταλλάξιμα και υπόθεση ενός λαχείου (ακόμα κι ένα τζόκερ δίνει περισσότερα). Δεν πρέπει να είναι ανεκτή μια δημιουργία δεδικασμένου που επιτρέπει όλα να κλείνουν με χρηματικές ποινές. Ευτελίζεται η εθνική κυριαρχία και ανοίγει το δρόμο για νέα αιματηρά επεισόδια.  
Ευχής έργο θα ήταν να υποχρεωθεί η Τουρκία να εγκαταλείψει την Κύπρο στην αυτονομία της. Ευχής έργον να ανταποκριθεί η διεθνής κοινότητα και να δημιουργήσει δεδικασμένο προς όφελος του δικαίου και των λαών. 
Ο τιμοκατάλογος αποτελεί απλά  "ντροπή" και έκπτωση αξιών.  


 "Αιδώς αχρείοι"....!!!!!