Τα θλιμμένα Χριστούγεννα......

Χριστούγεννα 2011 και το βλέμμα μου είναι καρφωμένο στον καθρέπτη, αναζητώντας ένα ίχνος αισιοδοξίας στην εικόνα μου.

Δυστυχώς τίποτα δεν προοιωνίζει κάτι το ελπιδοφόρο. Από την προσωπική μου ζωή έως τον δημόσιο βίο, όλα είναι θολά. Απελπισία, απογοήτευση,μαρασμός, περίεργες σκέψεις..

Βγες από την απομόνωσή σου, με συμβουλεύω, για να δεις πως δεν περνάς χειρότερα από άλλους πολλούς. Δεν είσαι ο μόνος με προβλήματα.

Μπαίνω στο "διαδίκτυο" (έχω πάψει από καιρό να ψάχνω την είδηση σε ραδιόφωνο και τηλεόραση, όπως πολλοί ακόμα) κι αρχίζω την περιήγηση.

Χριστούγεννα κι αυτά !!! Μπροστά στην οθόνη της μοναξιάς μου. Τίποτα νεότερο και στο διαδίκτυο. Όλα ίδια, φτιασιδωμένα με τυπικές ευχές, που λίγοι τις κατευθύνουν εγκάρδια και ακόμα λιγότεροι πιστεύουν πως μπορούν να υλοποιηθούν.

Ειδήσεις το ίδιο άσχημες με χθες, κυριαρχούν και σήμερα. Αναρτήσεις αδιάφορες, αγανακτισμένες κάποιες από αυτές, αναρτήσεις που πονάνε, που ενοχλούν, που δύσκολα σε διασκεδάζουν αν και υπάρχει η πρόθεση από τους συντάκτες, μια κοινωνία μοναχικών που προσπαθούν να κατανοήσουν όσα συμβαίνουν γύρω τους και να τα διασταυρώσουν με τις τύχες τους, μήπως και βγουν συμπεράσματα που θα καθορίσουν τις αποφάσεις τους για το μέλλον.

Η Θράκη στο στόχαστρο...

 

  Η ευαίσθητη εθνικά περιοχή της Δυτικής Θράκης, βιώνει από την ημέρα της απελευθέρωσής της, ένα ιδιαίτερο καθεστώς, αποτέλεσμα της αδιάφορης στάσης των ελληνικών κυβερνήσεων και της ιδιαίτερης δραστηριοποίησης των αντίστοιχων τουρκικών.  

  Μια ενδιαφέρουσα αναδρομή, επιγραμματική αλλά κατατοπιστική παρουσιάστηκε σε ανάρτηση του enikos.gr και χωρίς επιπλέον σχόλια προσφέρεται κι εδώ για ανάγνωση και προβληματισμό.

  Η Θράκη παραμένει στο στόχαστρο των τουρκικών διεκδικήσεων και ο ελληνισμός, πλην μιας μειοψηφικής μερίδας, παρακολουθεί αδρανής και απαθής, χαμένος μέσα στα οικονομικά αδιέξοδα που κατακλύζουν την καθημερινότητά του, μια ακόμα περίπτωση που αν δεν προσέξουμε έστω και τώρα, θα αποτελέσει άλλη μια τραγωδία που θα προστεθεί σε αυτές της Μικράς Ασίας, του Πόντου, της Βορείου Ηπείρου, της Ανατολικής Ρωμυλίας, της Ανατολικής Θράκης, της Βορείου Κύπρου, του Μοναστηρίου της Μακεδονίας.

 

Άρθρο του Αναστάσιου Λαυρέντζου,Στελέχους Διαχείρισης Τραπεζικών Κινδύνων με τίτλο:
Φάκελος Θράκη- Από τη Συνθήκη της Λωζάνης μέχρι σήμερα – Ιστορικό πλαίσιο

Η Ελλάδα των μνημονίων και της βίαιης δημοσιονομικής προσαρμογής πριν βρεθεί στη σημερινή κατάσταση δεν ήταν μια χώρα χωρίς προβλήματα. Αντιθέτως, όντας τμήμα των άστατων Βαλκανίων, εδώ και δεκαετίες αντιμετωπίζει σοβαρές απειλές, οι οποίες με την τωρινή της εξασθένηση είναι

Επίσημη γλώσσα στην Ελλάδα και η τουρκική....

Γιατί τι άλλο θα μπορούσε να συμπεράνει όποιος διαβάσει το άρθρο του Κώστα Χαρδαβέλλα;

Ας καταλήξουν επιτέλους στον τρόπο αντιμετώπισης της μουσουλμανικής μειονότητας στη Θράκη, ή γενικότερα των μουσουλμάνων στην Ελλάδα. Από πότε μουσουλμάνος σημαίνει και Τούρκος; Και αν ο μουσουλμάνος της Θράκης θεωρείται αυτόματα Τούρκος, προς τι οι παρεμβάσεις στην μεθόδευση του Τουρκικού Προξενείου για αυτοπροσδιορισμό των μουσουλμανικών κοινοτήτων ως τουρκικές;

 Έχει κουράσει η αδιαφορία αλλά ταυτόχρονα και η προχειρότητα με την οποία λειτουργούν όποτε το αποφασίσουν, κάποια υπουργεία, με το θέμα των μειονοτήτων. Ας παραδεχτούν οι αρμόδιοι υπάλληλοι και οι προϊστάμενοί τους, την ανικανότητα να σκεφτούν ως Έλληνες και ας μεταταχθούν σε υπηρεσίες όπου το έργο τους θα είναι συγκεκριμένο και λιγότερο επικίνδυνο (π.χ. καθαριότητα των δήμων). 

Η αποδοχή και ενσωμάτωση των μειονοτήτων δεν έρχεται με την καθιέρωση προνομιακής αντιμετώπισης, όπως π.χ. ποσοστό εισακτέων μουσουλμάνων στα Α.Ε.Ι.-Τ.Ε.Ι.. Ενιαία αντιμετώπιση όπως η υποχρεωτική φοίτηση σε σχολεία όπου διδάσκονται τα πάντα στην ελληνική, χωρίς να ενδιαφέρει το θρήσκευμα των μαθητών, ή το χρώμα, ή οι ρίζες του κάθε νόμιμου κατοίκου αυτής της χώρας, είτε ιθαγενούς, είτε μετανάστη, είναι μέτρο εποικοδομητικό. Όποιος θέλει να επιλέξει μια γλώσσα που δεν συγκαταλέγεται στις διδασκόμενες σύμφωνα με το πρόγραμμα του Υπουργείου Παιδείας, έχει τη δυνατότητα να μαθητεύσει σε φροντιστήρια.

Μουσουλμάνοι αυτο-μαστιγώνονται στο κέντρο του Πειραιά!

Η ανεξιθρησκεία είναι κατανοητό, πως όχι μόνο ως νόμος του κράτους, αλλά και ως ανθρώπινο δικαίωμα δεν πρέπει να εμποδισθεί από κανέναν. Από το σημείο αυτό όμως μέχρι την δημόσια εκδήλωση εθίμων που κάθε άλλο παρά ευχάριστα είναι, από όπου κι αν παρουσιάζονται, σε μια κοινωνία που δεν έχει στην παράδοσή της ανάλογα φαινόμενα, αποτελεί τουλάχιστον πρόκληση. 

Είχαμε δει το έθιμο του αυτομαστιγώματος να πραγματοποιείται σε χώρες που ο μουσουλμανισμός είναι κυρίαρχη θρησκεία, επίσης και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες και τώρα ήρθε η σειρά της Ελλάδας να υποχρεώνεται να ανεχθεί αυτό το θέαμα σε δημόσια θέα. Θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί η εκδήλωση σε κλειστό χώρο όπου η κουλτούρα των συμμετεχόντων ταυτίζεται. 

Είναι ακόμα μια από τις αδυναμίες των σύγχρονων κοινωνιών να αδυνατούν να νομοθετήσουν, προλαμβάνοντας αρνητικά ενδεχόμενα που απορρέουν από την παρερμηνεία ή την έλλειψη θωράκισης των νόμων ή ακόμα χειρότερα εθελοτυφλούν στα ενδεχόμενα με μια ενοχλητική απάθεια. Ως αποτέλεσμα έχουμε την ικανοποίηση συνήθως των μειονοτικών ομάδων σε βάρος της πλειοψηφικής άποψης. Στην προκειμένη περίπτωση, έχουμε την εισαγωγή μιας ακραίας εκδήλωσης θρησκευτικού δόγματος από μετανάστες αμφίβολης νομιμότητας, οι οποίοι με την ανοχή της πολιτείας εισχωρούν και επιβάλλουν στην δυτικότροπη κοινωνία μας, τις δικές τους συνήθειες, με στόχο την "γκετοποίηση" και την αποδοχή της λανθάνουσας κατάστασης.

Έγκλημα στο βωμό της καταναλωτικής ασυδοσίας....

 Έχουν υπάρξει και στο μέλλον θα υπάρξουν ακόμα περισσότερα, θέματα που μπορούν να υπαχθούν σ' αυτό το γενικό τίτλο, σε μια προσπάθεια να έρθουμε οι καταναλωτές αντιμέτωποι με τις ευθύνες μας. Ευθύνες που αφορούν σ' όλη την αλυσίδα προέλευσης των ειδών που μας διατίθενται για τις διάφορες ανάγκες μας, είτε είναι ζωτικής σημασίας, είτε όχι και αφορούν μόνο στην τάση του ανεξέλεγκτου περιττού καταναλωτισμού που χαρακτηρίζει τις τελευταίες κυρίως δεκαετίες, στο μέγεθος που υποσυνείδητα έχει περάσει στον καθένα, προκειμένου να πλουτίσουν ορισμένοι κύκλοι που λειτουργούν υπεράνω συναισθηματισμού.

  Η σαφής έλλειψη κανόνων δεοντολογίας στο εμπόριο και κυρίως των χαρακτηριζόμενων "ταχέως" αναπτυσσόμενων χωρών, εκμεταλλευόμενοι τη διαχρονική τους φτώχεια και ίσως την διαφορετική κουλτούρα τους, επιτρέπει τη χρήση μεθόδων και μέσων που αντίκεινται σε κανόνες που οι αφυπνισμένες και οικολογικά ευαίσθητες κοινωνίες προσπαθούν να επιβάλλουν στην αλυσίδα παραγωγής.

Raccoon Dog (Nyctereutes procyonoides)

  Το θέμα δεν μπορεί να περιοριστεί στις λίγες γραμμές ενός τυπικού σχολιασμού, αλλά αποτελεί μόνο ένα εισαγωγικό σημείωμα, αφορμή για περαιτέρω ενασχόληση με θέματα που αφορούν στην όλη καταναλωτική μας συμπεριφορά.

  Το βίντεο που θα παρακολουθήσετε, περιέχει πραγματικά σοκαριστικές σκηνές, είναι γροθιά στο